Bijna 10 jaar ervaring in het doorgeven van paranormale waarnemingen. Voor een ontmoeting weet ik alleen de naam en de geboortedatum van de klant en heb ik twee recente foto’s ontvangen.
Een ontmoeting begint doorgaans met een waarneming waar je op dit moment staat.
Waar je staat..
Zoals de eerste woorden tijdens een ontmoeting: “Je bent een goede moeder.” Haar zoon bleek al jaren geen contact meer met zijn moeder te hebben. Ik ontmoet vaak mensen die minder goed contact met hun ouder(s) en/of kind(eren) hebben. Op deze momenten mag ik vaak de verhalen achter de mensen schetsen om zo inzicht in het grotere verhaal door te geven.
De overleden vader die zich meteen aan het begin van de ontmoeting meldt en zegt: “Kies voor jouw eigen geluk.”. De dochter die aan het hoofd van een familiebedrijf blijkt te staan en altijd gedienstig en getrouw de voetsporen van haar vader heeft gevolgd. De overleden moeder die me vertelt: “Ze houdt vast aan het verlies van mij.”. Ze laat me zien dat haar dochter steeds haar foto in het huis verplaatst en dat geen enkele plek goed genoeg is. Haar dochter die zich niet goed genoeg voelt.
En de “pas op de plaats” bij een klant die een burn-out bleek te hebben. De burn-out die boven de ruimte gaf om over haar overleden dochter van een bewezen miskraam te beginnen. Prachtig wanneer deze kinderen zich melden. Altijd met zoveel licht en liefde. Een stem die altijd weer laat weten dat ze met ons zijn en dat het leven op beide niveaus doorgaat.
Overleden kinderen..
Ik herinner mij de twee zussen die alles van elkaar weten. Tijdens de ontmoeting meldt hun broer zich. De ene zus weet van de miskraam, de andere zus niet. Een familielid heeft in het verleden met de zus over de miskraam gesproken. Een verhaal dat onbewust een grote indruk heeft gemaakt. Tijdens de afgelopen 10 jaren heb ik geleerd wat het verlies van een kind door een miskraam of een abortus (energetisch) (on)bewust voor gezinsleden kan betekenen. Hieronder volgt een passage:
“Voor de klant komt, doe ik een extra lichtje aan omdat ik ‘weet’ dat haar zoon van de miskraam bij haar herinnerd zal worden. Tijdens de voorbereiding ‘zie’ ik op haar foto haar overleden zoon naast haar staan.
Tijdens de ontmoeting ‘hoor’ ik dat ik het over haar jongste dochter mag hebben. Haar jongste dochter zit inderdaad niet goed in haar vel, is van school af en is onder therapeutische begeleiding. Op een gegeven moment laat ik de moeder weten wat ik op de foto heb gezien. Ik vraag of zij bekend is met een miskraam en dit is zij (bij ongeveer 10 weken). De ervaring wordt liefdevol aangeraakt en herinnerd. Moeder vraagt aan mij of haar dochter misschien met de vraag zou leven of zij er wel mocht zijn. Ik ‘voelde’ meteen dat dit niet de vraag van haar dochter was. Haar dochter weet van de miskraam en heeft er interesse in getoond. Haar dochter kent het grotere geheel. Het was de vraag van de moeder zelf! Zij was ook de tweede dochter die na een miskraam van een zoon is geboren. Zij heeft zichzelf miskend gevoeld. Het was tijd om haar plek in te nemen. Als moeder, maar ook richting de therapeuten die bij haar dochter betrokken zijn. Om op een gelijkwaardige wijze op te trekken. Niet met strengheid, maar met zachte liefde voor haarzelf en voor haar omgeving. Niet met doelen in de toekomst, maar met stappen naar binnen. Elke keer ging ik energetisch weer terug naar het gezin. Het belang van communicatie binnen het gezin. Ik ‘zie’ en ‘ervaar’ de hoge en de lage pieken van de dochter. De dochter die haar moeder niet begrijpt, de dochter die haar vader niet begrijpt en de dochter die zich door haar ouders niet begrepen voelt.
Ik ‘voel’ hoe de hond heling binnen het gezin brengt. Ze laten me ‘weten’ dat de hond niet met de dochter mee naar boven mag. Terwijl het goed is om hier wel ruimte in te creëren. Ik ‘voel’ hoe de dochter de hond heeft uitgekozen en ik ‘weet’ hoe zij als geen ander de beste keuzes kan maken. Ik ‘voel’ hoe de dochter dicht bij de werkelijkheid staat en hoe ver wij ervan af staan. Een werkelijkheid zonder oordeel, zonder goed of fout, zonder functies en titels, zonder hiërarchie, zonder ‘systeem’. En natuurlijk hebben kinderen ook kaders, structuur, duidelijkheid, consistentie, regels etc. nodig! De dochter die dichter bij de werkelijkheid staat dan wij, dichter bij God zoals ik het noem. Net als het lichtje!”
Soms word ik door een overleden kind geholpen om tijdens de ontmoeting de juiste woorden door te geven. Hieronder volgt een passage:
“Tijdens de ontmoeting laat een jongeman mij ‘zien’ hoe er aan de buik van de klant wordt gewerkt. De klant voelt het letterlijk gebeuren. Hij laat me ‘zien’ hoe zij en haar partner zich tot elkaar verhouden. Hij vertelt me over wat er speelt bij het oudste kind. Op dat moment laat hij me ‘voelen’ dat hij de broer is van het oudste kind. De overleden broer van een miskraam bij meer dan 10 weken. Dit klopt. Altijd weer bijzonder als er (h)erkenning van de kinderen is die ook zo dicht met ons zijn, een verrijking van de Ziel om dit te weten. Kinderen die met ons zijn en ons steunen. Kinderen die ook gezien willen worden, kinderen die het bovenal goed hebben.”
Ik herinner me de overleden opa en de overleden kleinzoon die zich samen voor de klant melden. Hoe ze vertellen over hun aardse levens en over de prachtige boodschap die ze voor hun zoon en vader, die niet bij de ontmoeting aanwezig is, hebben. ‘Boven’ pakt altijd haar kans om haar boodschap waar die het hardst nodig is om door te geven! Hieronder volgt een passage:
“De jongen laat me de zwaarte bij pappa voelen, alsof pappa langzaam sterft, dit klopt. De jongen laat me voelen dat mamma doorgaat. Het doet mij verdriet om de gevoelens van pappa te voelen. De vader van de klant is nu samen met de jongen. Hij laat me voelen dat er voor de jongen wordt gezorgd, het diepe zorgen voor. Het diepe zorgen voor dat ook binnen de familie gebruikelijk is. Het ouderlijk huis waar zijn vader in zou kunnen gaan wonen. De ouders willen dicht bij de begraafplaats van de zoon blijven wonen, niet in het huis waar oma woont. Het huis van oma vol waardevolle en onbezorgde herinneringen!”
Bovenal herinner ik me de overleden zoon van een klant die met zijn licht en liefde een onuitwisbare indruk op mij heeft gemaakt. Hieronder volgt een passage:
“Je vertelde over je ziekbed, wat er op je lag en waar, wie er aan je bed stonden en waar. Je vertelde over je verloofde van destijds, het hart dat je haar nog steeds toedraagt, de kinderen die ze nu heeft en dat je over deze kinderen waakt. Je vertelde over een ring. Dit bleek de ring die je moeder tijdens jouw ziekbed aan je verloofde heeft gegeven. Je verloofde die op de dag van de ontmoeting jarig was! Je liet me het verdriet tijdens jouw ziekbed voelen. Een intens verdriet. Vervolgens liet je me een ongelofelijke liefde voelen. Een liefde die ik nooit meer zal vergeten. Het was de liefde die je voelde toen je in het ziekbed lag, de liefde van de mensen aan het bed om je heen voor jou. Je liet me voelen hoe dit voor je was, een liefde die je nog nooit op deze wijze had ervaren. Het was net alsof je nu deze liefde kon voelen, juist nu je eerder het aardse leven verliet dan je ouders. Het bleek dat je destijds met je moeder over deze liefde had gesproken en hoe belangrijk dit voor je was en eigenlijk altijd is geweest.”
Onverwachtse overlijden..
Ik herinner mij de ontmoeting met een klant waar als eerste de overleden broer van haar partner sprak. Hieronder volgt een passage:
“De dag voor de ontmoeting loopt er een overleden broer met me mee. Ik kan zijn aanwezigheid goed voelen en dit stelt me gerust. Ik begin de ontmoeting met te vertellen dat mijn aandacht in de eerste plaats uitgaat naar haar partner. Ik begin over zijn hartzeer. De klant vertelt dat zijn broer tijdens zijn jonge jaren is overleden. Ik ‘voel’ opgetogen meteen de herkenning met de broer die al sinds een dag met mij meeloopt. De overleden broer vertelt over de band die hij met zijn broer had. De broer vertelt kort over zijn karakter, zijn leven en het huidige leven van zijn broer. De bewijzen worden door de klant bevestigd.
Ik vraag aan de klant hoe de broer is overleden en ze vertelt tijdens een ongeluk. De woorden ‘op slag’ komen uit mijn mond en tegelijkertijd ‘zie’ ik dat zijn Ziel op het moment van het ongeluk los is van het lichaam. Een bijzonder beeld. Hij is op slag overleden zeg ik tegen de klant. “Nee hoor, hij is nog naar het ziekenhuis geweest”, zegt ze terug. Wederom komt er ‘op slag’ uit mijn mond en ‘voel’ ik het ook. De klant vertelt dat hij nog enkele dagen in het ziekenhuis is geweest voor de beademing is gestopt. Op dat moment realiseert de klant zich dat hij tijdens deze dagen niet meer bij is geweest. Wat een bevrijding aan alle zijden om ‘op slag’ door te mogen geven. De overleden broer had alles op alles gezet om dit aan zijn dierbaren te laten weten.
Een bijzondere broederliefde, een onvoorwaardelijke!”
Bewijs..
Ik herinner me de overleden vader die spreekt over dat zijn zoon nog een zus heeft. Dit kon ik op dat moment niet bewijzen. Het enige bewijs dat er was, is dat de klant zich een moment met zijn toen dementerende vader kon herinneren waarin hij sprak over zijn dochter. Ik werk bijna altijd met bewijs. Soms is navraag nodig. Ik herinner me de miskraam die uit navraag bij de familie klopte tot de leeftijd waarop de miskraam plaats vond aan toe! Mijn beginjaren waarin ik sprak over dat de vader van de klant nog een dochter had. Na enkele jaren bleek dit waarheid te zijn geworden en heeft de dochter zich voor de bewuste vader gemeld. Ik herinner me de klant die nooit moeder is geworden omdat zij hier altijd over heeft getwijfeld. Hoe ik haar kon vertellen dat ze wel degelijk moeder is geworden en met welke partner dit is geweest. Er is een miskraam geweest. ’Gelukkig’ was dit de derde keer dat ze dit van een ‘vrouwtje’ had gehoord. In het verleden heeft zij het gehoord en los van haar de bewuste partner ook. Nu ging ze eindelijk als moeder de deur door.
Ik houd van hele specifieke informatie. Hieronder volgt een passage:
Tijdens de voorbereiding geeft de overleden moeder mij het nummer “Ik geef je een roosje, mijn roosje.” van Conny van den Bos door. Ook vertelt ze over de beschuit met muisjes. Moeder praat graag, net als tijdens haar aardse leven. Tijdens de ontmoeting melden de moeder en haar moeder (oma) zich samen. Ze vertellen liefdevol over de klant, naaste familieleden en over het kindje dat in de buik van de partner zit. Ze geven specifieke bewijzen, gebeurtenissen en herinneringen en laten weten dat wanneer het huwelijk eenmaal daar is, zij daarbij zullen zijn! We eindigen de ontmoeting met het doorgegeven nummer. Uit navraag bij vader blijkt dat dit het lievelingslied van oma was. Het lied waarop moeder en oma altijd samen zongen. “Geen uur gaat voorbij of je bent dicht bij mij. Ik kom nu heel gauw als het mag.” Als het mag.. aanvankelijk ontstond het contact van de klant met ZielsZijn vanwege onverklaarbare zaken die zich in het huis voltrokken. Dit was mamma al!
Aanstonds afscheid..
Ik herinner mij de moeder van een klant die afwezig was. In haar afwezigheid bevond ze zich in een prachtige sfeer. Een paar weken weken later is ze overleden. Achteraf bezien heb ik haar overgang die energetisch al gaande was mogen waarnemen. Ik herinner mij de klant die tijdens een ZielsBewustZijn-ochtend haar vader aan de andere kant zag staan. Enkele dagen later bleek haar vader ziek te zijn en enkele weken later is haar vader overleden. Klanten die op een andere manier aards afscheid van hun dierbaren nemen omdat zij een diepere inkijk in het verhaal van hun naasten mochten krijgen.
Boven ziet je!..
Ik herinner me de overleden moeder die spreekt over haar zoon, de broer van de partner van de klant. Over dat hij ernstig ziek is en dat ze dicht bij hem is. Dit klopt, hij heeft kanker en overweegt euthanasie. De moeder die de beide broers op zeer jonge leeftijd hebben verloren. Klanten die op jonge leeftijd een ouder hebben verloren blijven me ook altijd bij. Ik herinner me de vader die voor de geboorte van zijn dochter is overleden. Uit het niets meldt hij zich en laat weten “ik heb je gezien”.
De overleden vader die vertelt over de ketting met zijn as die zijn dochter onlangs op Vaderdag had gedragen. De overleden opa die zich telkens met de bel van vroeger voor zijn kleindochter bij mij kenbaar maakt. Na het ‘aanbellen’ komt hij vaak met een bericht dat nog staat te gebeuren tot de vreugdevolle post over een door een instantie verleende vergunning aan toe! De overleden vader die van een feestje houdt en vertelt over dat zijn dochter een paar dagen geleden een paar glazen wijn over zich heen had gekregen. De overleden moeder die koste wat kost ook wou spreken over haar schoonzoon en over hoe hij haar als enige letterlijk mocht dragen en over zijn herinneringenkastje die hij voor haar maakt. De overleden vriendin die vanaf boven nu haar vriendin bij de arm neemt, tijdens het aardse leven was dit andersom. De overleden vader die grapt over zijn te grote broek in de kist en die met een riem passend werd gemaakt. De overleden vader die grapt over zijn slobbertrui in de kist en over zijn dochter die niet blij met deze keuze was.
Ik herinner me de enorme blijdschap aan gene zijde wanneer een klant telefonisch een afspraak maakt. Tijdens de ontmoeting vraagt de zus die door zelfdoding om het leven is gekomen of zij elkaar weer in de ogen kunnen kijken. Voor de klant was er geen ruimte voor de zus meer. Boven weet het en borduurt daar op voort. Prachtig én helend.
Hoe verder..
Ik herinner de klanten die in de loop der tijd andere functies zijn gaan vervullen of voor henzelf zijn begonnen. De klanten die zwanger zijn geworden. De klanten die hun tijd anders zijn gaan inrichten. De klanten die weer blijer door het leven gaan. De gezinnen die lichter door het leven gaan. De klanten die inzichten, handvaten en antwoorden hebben gekregen. Bovenal de klanten die zelf door fysieke waarnemingen en/of oefeningen de helende stem van boven hebben mogen ervaren. Prachtig, waardevol en onvergetelijk!
De klanten die vlak na binnenkomst hun tranen laten gaan, omdat ze gelezen, gezien en geraakt worden. Door het verhaal, in liefde doorgegeven, en de ruimte!
Het ga je goed!
“Kus, kus” komt er telkens uit mijn mond. De eerste woorden van een overleden moeder aan haar dochter en precies de twee woorden die haar moeder altijd tegen haar zei.